ഓർമ്മകൾ ഉണ്ടായിരിക്കണം.....

ഞാൻ മണ്ടൂസൻ,

ഒരു ബ്ലൊഗ് എഴുതാൻ ആഗ്രഹം തൊന്നിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ രണ്ട് കഴിയുന്നു. ഇത്രയും വൈകാൻ കാരണം ഞാൻ ഒരു ട്രൈയിൻ അപകടത്തിൽ പെട്ടതാണ്.
ഒരു മനുഷ്യൻ എന്തെങ്കിലും സ്വന്തമാക്കാൻ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചാൽ, അതു അയാൾക്ക് നേടിക്കൊടുക്കാൻ ഈ ലൊകം മുഴുവൻ അയാളെ സഹായിക്കാൻ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് പൗളോ കൊയ്ലോ 'ആൽക്കെമിസ്റ്റി'ൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അപ്പോൾ ഒന്നിലധികം പേർ ഒരേ മനസ്സോടെ ഒരു കാര്യത്തിനു വേണ്ടി തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചാൽ അതു ദൈവം നടത്തിക്കൊടുക്കാതിരിക്കുമോ ? ഒരിക്കലുമില്ല.
'ആ ഒരു കാര്യം' അങ്ങിനെയായിരുന്നു.

2009 ഔഗസ്റ്റു 30 നു എറണാംകുളത്ത് നിന്ന് ജോലി കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങവേ എനിക്കൊരു ട്രൈയിൻ അപകടം പറ്റി. അതിനു ശേഷം എന്നെ ഈ ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നതു വരേക്ക് കൊണ്ടെത്തിച്ചത് എന്റെ അമ്മയുടെ മനസ്സുരുകുന്ന പ്രാർഥനയും, ചേട്ടന്മാരുടെ സ്നേഹം കലർന്ന ശ്രദ്ധയും സുഹൃത്തുക്കളുടെ സ്നേഹമാർന്ന പരിചരണങ്ങളുമാണ്. എല്ലാവരോടും എല്ലാവരും വാശിയും വെറുപ്പും കാണിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള കഥകളും സിനിമകളും ഒക്കെയാണ് നമ്മൾ കണ്ടും വായിച്ചും ശീലിച്ചത് എങ്കിലും എനിക്കു അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നത് സ്നേഹം കലർന്ന മറ്റൊരു അനുഭവമായിരുന്നു.
ആശുപത്രിയിൽ നിത്യ സന്ദർശകരായി വന്ന് എനിക്കു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കുകയും പരിചരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ സ്വന്തം അപ്പഛനും മത്യൂസും, ആശുപത്രിയിൽ കൂടെക്കൂടെ വരികയും എനിക്കു സംസാരശേഷി കിട്ടിയതു മുതൽ മാസങ്ങളോളം തുടർച്ചയായി വിളിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ അപ്പൂസുട്ടിയും.
ഫോണിൽ വിളിച്ച് ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സൈദ. റീജോ, പ്രിനി, ഹരിൻ, അരുൺ തുടങ്ങിയ അവളുടെ സുഹൃത്തുക്കളും, പിന്നെ എന്റെ എല്ലാ അവസ്ഥകളിലും എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന അനു, പ്രസാദ്, ഇല്ല്യാസ് ഇക്ക, പ്രമോദ്, ഷാജു, ഷിജു, രാധു തുടങ്ങിയ എന്റെ പോളി സുഹൃത്തുക്കളും ദിലീപ്,കപിൽ തുടങ്ങിയ മറ്റ് പോളി സുഹൃത്തുക്കളും,  പരിചയപ്പെട്ടതു മുതൽ എന്റെ ജീവിത ഗ്രീഷ്മങ്ങളിലും, വർഷങ്ങളിലും,വസന്തങ്ങളിലും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പാലക്കാട്ട് നിന്നുള്ള ശ്രീനിവാസൻ, അഭിലാഷ് എന്നിവരും..
പിന്നെ എന്റെ നാട്ടിലെ എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളും, എനിക്കിപ്പോൾ ഇന്റെർനെറ്റ് എടുക്കാൻ വേണ്ടി 'എല്ലാ' സഹകരണങ്ങളും ചെയ്തു തന്ന ഗൾഫിലുള്ള മുതുതല രാജീവേട്ടൻ എന്ന സുഹൃത്ത്, എന്നെ ആശുപത്രിയിൽ നിന്നു കൊണ്ടുവന്നതു മുതൽ എന്റെ ഒരോ ചലനങ്ങളിലും സഹായമായി നിന്ന ഫിസിയോ തെറാപ്പിസ്റ്റും കൂട്ടുകാരനുമായ ജയേഷ്, ആശുപത്രിയിൽ എന്നെ ആക്കുമ്പോൾ മുതൽ എട്ടന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ സുരേട്ടൻ, ഹൈൻസേട്ടൻ തുടങ്ങിയവർ, എന്റെ ശരീരത്തിൽ ഇപ്പോൽ ഓടുന്ന രക്തത്തിന്റെ അവകാശികളായ ജേർണലിസ്റ്റ് ശൈലേഷ്, കിരൺ.
ഇവരെല്ലാം അവരിലെ വിരലില്ലെണ്ണാവുന്നവർ മാത്രം.

മസങ്ങൾ നീണ്ട ആശുപത്രി വാസത്തിനു ശേഷം വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി ഇനിയെന്തു ചെയ്യണം എന്നാലോചിച്ചു വീട്ടിലിരിക്കുപ്പോഴാണ്  'നിനക്കു വേണ്ടി ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ ശരിയാക്കുന്നു' എന്നും പറഞ്ഞ് ട്രൈയിനിലെ മുതിർന്ന, എന്റെ  സഹോദര തുല്യ സുഹൃത്തു മണിയേട്ടൻ വിളിക്കുന്നത്. അതു കെട്ടതു മുതൽ എന്റെ ചിന്ത ഒരു ബ്ലൊഗ് എഴുതി തുടങ്ങുന്നതിനെ കുറിച്ചായിരിരുന്നു. എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ കുറിച്ചും അവരുടെ സ്നേഹത്തിനെ കുറിച്ചും ബ്ലൊഗുകൾ എഴുതുകയാണെങ്കിൽ അവരെ കുറിച്ച് തന്നെ ബ്ലൊഗ് പോസ്റ്റുകൾ ഒരുപാട് നിറക്കേണ്ടി വരും!
മണിയേട്ടൻ കമ്പ്യൂട്ടറിനെ പറ്റി പറഞ്ഞ് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മണിയേട്ടനും 'കൂതറ' ബ്ലൊഗ് എഴുതുന്ന എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്തായ ഹാഷിമും, അഷ്കുവും കൂടി ഈ കമ്പ്യൂട്ടറുമായി വീട്ടിലെത്തി. ഹാഷിം എന്നെ ബ്ലൊഗിന്റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ പഠിപ്പിച്ചു. വിശാല മനസ്കൻ 'കൊടകര പുരാണ'ത്തിലൂടെ ബ്ലോഗ് എഴുതാനുള്ള ഉത്തേജനം തന്നു. ടൂൺകർമ്മ സുഹൃത്ത് അഭിലാഷ് ഖത്തറിൽ നിന്ന് എഴുത്തിനുള്ള പ്രൊത്സാഹനവും തന്നു.

കടലോളം സ്നേഹം ഉള്ളിലുള്ള അമ്മ,മാതാവിന്റെ സ്നേഹം ഉള്ളിൽ വച്ചു എന്നെ ഇപ്പൊഴും പരിചരിക്കുന്ന വല്ല്യേട്ടൻ, ഭക്ഷണം തന്നെ മരുന്ന് എന്ന രീതിയിൽ എന്റെ ചികിത്സാരീതിയിൽ വിജയത്തോടെ മുന്നേറുന്ന എന്റെ കുട്ട്യേട്ടൻ, ഓമനിക്കാൻ ആണ്മക്കളില്ലാത്ത ദുഖത്തിൽ, എല്ലാ വാത്സല്യവും എനിക്കു തരുന്ന എന്റെ ചെറിയമ്മ, രാവിലെ മുതൽ എന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നൊക്കി നടത്തുന്ന എന്റെ ചേച്ചി,എട്ടത്തിയമ്മ, എനിക്കൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലന്ന് എന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം എന്നൊട് കുറുമ്പ് കാണിക്കുന്ന എന്റെ അപ്പൂസുട്ടി, എനിക്കു എല്ലാ വിധ സഹായ സഹകരണങ്ങളും തരുന്ന എന്റെ ഷാമോനെയും,വക്കീൽ രഷീദിനെയും,രമേഷേട്ടനേയും, രവി ഏട്ടനേയും,വിശ്വേട്ടനേയും,മോഹനേട്ടനേയും, സുധിയേയും, സുരയേയും,ഷാജിയേയും കണ്ണനേയും,ശൈലേഷ് നേയും, കിരണിനേയും, റഫീഖിനേയും,കുട്ടിയേയും, ഹബീബിനേയും, ജയേഷിനേയും,രാജൻ മാഷേയും,സുരേട്ടനേയും പോലുള്ളവർ
എന്റെ കൂടെയില്ലെങ്കിലും എല്ലാ വിധ സന്തോഷങ്ങളും പങ്കു വക്കുന്ന മഞ്ചുവേട്ടൻ, അഭിലാഷ്, രാജീവേട്ടൻ, സുമേട്ടൻ,മുസ്തു,രാജുവേട്ടൻ എന്നിവരേപ്പോലുള്ള നല്ലവരായ സുഹൃത്തുക്കൾ.പിന്നെ എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ ഷിഹാബ്,  ടൂൺകർമ മഹേഷേട്ടൻ, അരീന മനോജ് സർ തുടങ്ങിയ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മുതലാളിമാർ. അരുൺസർ, ഷൈൻ സർ ,അഭിലാഷ് സർ,  എന്നീ അരീനയിലെ സഹപ്രവർത്തകർ.

ഞാനീ കുറിപ്പിൽ ചേർക്കാൻ വിട്ടു പൊയ പ്രമുഖ സുഹ്രുത്തുക്കൾ എല്ലാവരും എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. വളരെ വൈകി ഓർമ്മ വന്ന രണ്ട് പ്രമുഖരാണു എന്റെ മഞ്ജുവേട്ടനും, വിശ്വേട്ടനും. വിശ്വേട്ടൻ പണ്ട് ത്രിശ്ശൂർ ഭ്രാന്താശുപത്രിയിൽ വർക്ക് ചെയ്തിരുന്നതും മഞ്ജുവേട്ടൻ ത്രിശ്ശൂർ എഞ്ചിനീറിങ്ങ് കോളേജിൽ ജോലിയുള്ളതുമായ മുതിർന്ന സുഹ്രുത്തുക്കൾ ആണു. എന്നെ ഇടക്കിടെ വിളിച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതിനു പുറമെ മഞ്ജുവേട്ടൻ , ഞാൻ ബോറടിക്കാതെ ഇരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി,എനിക്കു ദുബായിൽ നിന്നും ഒരു i-pod കൊണ്ടു വന്നു തന്നു. അതിൽ കവിതകളുടെ ആശാനായ ഫിസിയോതെറാപ്പിസ്റ്റ് ജയേഷ് എനിക്കു 250 കവിതകൾ കയറ്റി തന്നു. എനിക്ക് അതു ആ സമയത്ത് എത്ര ഉപകാരപ്രദമായി എന്ന് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിവരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാൻ അരുടേയും സഹായം വെണ്ട എന്നു വെല്ലുവിളിച്ചു നടക്കുന്ന എല്ലാവരോടും എനിക്കു സഹതാപമുണ്ട്, കാരണം അവർ സ്നേഹത്തിനോട് പുറം തിരിയുമ്പോൾ അവർ അവഗണിക്കുന്നത് സ്നേഹം എന്ന നമുക്കിടയിലുള്ള ദൈവത്തിന്റെ രൂപത്തേയാണു.

ഒരു കുറിപ്പ് എഴുതണമെങ്കിൽ ഏത് സുഹൃത്തിന് ഞാൻ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കും?
പരിചയപ്പെട്ട നാൾ മുതൽ എന്റേതു മാത്രമായ എന്റെ മത്യൂസിനോ, അതോ എന്റെ കൂടി അപ്പച്ചനായ മാത്യൂസിന്റെ അപ്പച്ചനോ, അതോ മാസങ്ങളോളം എന്നെ ദിവസവും വിളിച്ച് എനിക്കു ജീവിക്കാനുള്ള പ്രേരണ നൽകിയ എന്റെ സ്വന്തത്തിൽ സ്വന്തമായ അപ്പൂസുട്ടിക്കോ, അതോ വീട്ടിൽ വിശ്രമിക്കുമ്പോൾ ഓണത്തിന് എനിക്ക് പുതു വസ്ത്രങ്ങളുമായി വരാറുള്ള റാം, പ്രമോദ്, ഹരീഷ് എന്നിവർ നയിക്കുന്ന ടൂൺകർമ എന്ന അനിമേഷൻ സ്റ്റുഡിയോയിലെ സഹപ്രവർത്തകർക്കോ, എന്നെ സുഹൃത്തുക്കൾക്കിടയിൽ സജീവമാക്കി നിർത്തുവാൻ വേണ്ടി ഇടക്കിടെ എന്റെ ഫോൺ ചാർജ്ജ് ചെയ്തു തരാറുള്ള എന്റെ സ്വന്തം കോഴിക്കോട് രാജുവേട്ടനോ, വടക്കഞ്ചേരി പ്രസാദിനോ, ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം സാമി ശ്രീനിവാസനോ, അതോ ഇടക്കിടെ ഫോൺ ചർജ്ജ് ചെയ്യുകയും ഓണത്തിനു ഡ്രസ്സുകൾ എടുത്തുവരികയും ചെയ്യുന്ന സിന്റപ്പനോ, എന്റെ ജോലിയുമായി സജീവ ബന്ധം നിലനിർത്താൻ വേണ്ടി എനിക്കു ഈ കമ്പ്യൂട്ടർ നൽകിയ മണിയേട്ടനും ടീമിനുമോ, അതോ പട്ടാമ്പിയുടെ സ്വന്തം മുത്തുകളായ ഷാമോൻ, മച്ചാൻ, വക്കീൽ, ഷെമിൽ തുടങ്ങിയ വീര കേസരികൾക്കോ ?

ഇവരെല്ലാം എന്റെ സ്വന്തം തന്നെയാണ് ഇപ്പോഴും.. എപ്പോഴും...!

ഇവരുടെയെല്ലാം സ്നേഹത്തണലിൽ സാധാരണ ജീവിതത്തിലെക്കു തിരിച്ചു വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന എനിക്ക്  ഈ ലോകത്ത് കൂടുതൽ ആളുകളിലും ചതിയും, വഞ്ചനയും ആണെന്ന് എങ്ങിനെ പറയാൻ കഴിയും? വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയും ? ഉണ്ടായിരിക്കാം 'ഈ നാട്ടിൽ ചതിയും വഞ്ചനയും എല്ലാം'! പക്ഷെ അതു മാത്രമേ ഈ ലൊകത്തുള്ളൂ എന്നു പറഞ്ഞാൽ സമ്മതിക്കുക എനിക്കിത്തിരി പ്രയാസമാകും.

നാട്ടിലെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരൻ സുധി,ഷിഹാബ് എന്നിവർ അടക്കം ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കളെ എനിക്കു ഈ കുറിപ്പിൽ അപ്രധാനമാക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. ഇതുവരെ എന്നൊടു ക്ഷമിച്ച പോലെ ഈ കാര്യത്തിലും എന്നോട് എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ടവരും ക്ഷമിക്കുമെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു. എന്റെ തിരിച്ചുവരവിനു വേണ്ടി ദൈവത്തോട് അപേക്ഷിച്ച എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ടവർക്കും ഞാൻ നിസ്സീമമായ നന്ദിയും കടപ്പാടും നേരുന്നു.

എന്റെ തെറ്റുകൾക്ക്  എന്റെ എല്ലാ പ്രിയപ്പെപ്പെട്ടവരും എന്നൊട് ക്ഷമിക്കുന്ന പോലെ  ലോകത്ത് എല്ലാവരും എല്ലാവരോടും ക്ഷമിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ഈ ലോകം എന്നേ സ്വർഗ്ഗമായേനെ............!